Mijn vorige blog eindigde positief. Maar helaas stopte het niet met al die twijfels. Faalangst en borstvoeding, lastige combi. Ik heb dus nog een paar keer op het punt gestaan om te stoppen. Maar ook nu weer doorgegaan..
Ik heb heel lang moeite gehad om daadwerkelijk te stoppen met borstvoeding. Sowieso groeit de kleine niet sterk in gewicht, terwijl je dat wel altijd hoort van baby’s die borstvoeding krijgen. ‘Het lijkt wel slagroom’. Bovendien spuugt de kleine flink (ok, maar dat kan een baby ook doen bij flesvoeding). Dat spugen zou nou niet zo erg zijn als hij echt flink aan de borst drinkt.
Bij de voeding van 10 uur net dronk hij maar 50 ml, terwijl hij toch wel op 100 zou moeten zitten. Gisteren ook al zo’n aanmodderdagje, maar toen had hij ook een keer dat hij volgens de weegschaal 140 ml dronk. En daarna 90 ml. Dan ga ik elke keer wel twijfelen, misschien gaat het toch best wel goed? Als hij een keer goed gedronken heeft of een keer een pauze aan de borst neemt en heel lief naar mij kijkt, twijfel ik meteen en wil ik weer doorgaan.
Maar als hij een keer weinig drinkt, baal ik en wil ik gewoon flesvoeding. Gewoon omdat ik dan iig niet hoef te twijfelen aan mijn borsten. Dat is weer een twijfelding minder. Want ik twijfel dan of ik wel genoeg melk heb, mijn toeschietreflex wel ok is en of de kleine wel zo goed aangelegd is dat hij ook de volvette melk kan bereiken.
Pfoeh, toestanden.. Maar stoppen met borstvoeding is voor mij dus net zoiets als stoppen met roken bij mijn man. De ene dag zegt hij dat hij stopt. En de andere dag zie ik hem weer in de tuin een sigaretje roken. Dus ik ben gewoon doorgegaan :-). Proberen te leven met twijfel… En ook je verstand erbij blijven houden natuurlijk.