Onze lieve kleine baby, zo voorzichtig ben je met hem. Helaas zit een ongeluk in een klein hoekje… Laat maar zien dat ouders niet perfect zijn. Zie het maar als waarschuwing dat bepaalde dingen, die op het oog ongevaarlijk lijken, toch niet zo handig zijn..
- Als de broers de baby op schoot hebben blijf ik er continu bij. Zodra het nekje maar iets naar beneden zakt zorg ik dat hij steun heeft. Zo leuk, die betrokken broers! De jongens duwen de kinderwagen op weg naar school als ik naast ze loop. Ik loop er altijd naast. Maar ben hier mee gestopt toen het een keer mis ging. De oudste van 7 duwde de wagen terwijl aan het handvat een luiertas hing. Wagen raakt, door stoepje?, uit balans en valt naar voren. In die val nog, zet ik hem snel weer rechtop . Baby kijkt verschrikt maar verder niks aan de hand lijkt het. Maar ja, die kwetsbare hersens bij zo’n schok?….
- Een bekende vertelde laatst dat hij met zijn baby vliegtuigje speelde. Inclusief het gooiwerk. Deden ze vroeger ook met hem, veel lol. Maar hij had niet goed door dat een jonge baby een nekje heeft dat daar niet tegen kan. Voelt hij zich nog steeds lullig om. Heb het verhaal volgens mij al 2 keer gehoord.. Voelt zich er lullig om denk ik.
- Sowieso doen mannen veel ruiger. Die van mij krijgt hem niet vaak beet daarom. Ligt kleine op het grote bed, denkt manlief er leuk mee te gaan stoeien.. Gaat hij in de matras duwen zodat de baby heen en weer trilt. En maar gek doen, alsof de baby teruglacht. Of hij laat hem (2 maanden oud) zitten, zonder nekje goed te ondersteunen. Dan zie je het hoofdje toch heen en weer wankelen…
Maar goed, hierover valt vast nog veel meer te vertellen. Laten we ons toch vooral focussen op de momenten waarop we trots zijn op onszelf :-).